‘Altijd is Kortjakje ziek…’

“Altijd is Kortjakje ziek…

… midden in de week, maar ‘s zondags niet.” Zo gaat het kinderliedje. Cynische managers beweren op basis van deze zinssnede dat Kortjakje één van de eerste werkneemsters moet zijn geweest met een vast contract: ziek tijdens de week, maar kiplekker in het weekend.

Wat bepaalt de inzet van een medewerker? Waarom is de ene onvoorwaardelijk betrokken bij de zaak en laat het de ander Siberisch koud? Waarom laten mensen die al hun vrije uren belangeloos investeren in sport- en andere verenigingen, in vrije radio’s en zangkoren… die tijd noch moeite sparen bij het organiseren van optredens, concerten en wedstrijden… die iedere vrije avond deur na deur aflopen met tombola’s… die zieken bezoeken, kinderen onthalen, chauffeur spelen, zalen inrichten en ‘s anderendaags weer afbreken… waarom laten al deze mensen alle zin voor initiatief varen op het moment dat ze de voordeur van hun werk openduwen?

En begin nou niet over ‘taking ownership’ en ‘self-empowerment’. Ook jij raakt immers gedemotiveerd als jouw baas zijn verantwoordelijkheid tegenover jou niet opneemt. Evenzeer is het jouw taak als leider om te zorgen voor ‘giving ownership’ en empowerment. Medewerkers vragen: ‘Zeg me wat ik moet doen? Zeg me hoe ik het moet doen? Geef me de middelen! En geef me achteraf feedback!’

Het is echter de managementstijl waarbij ‘De Grote Alwetende’ alles op zijn manier wil organiseren om het resultaat te bereiken dat hij heeft vooropgesteld, die medewerkers herleidt tot levenloze marionetten. Ik zie ‘m nog voor me, de algemeen directeur, terwijl hij zijn assistente toeblafte: ‘Je wordt niet betaald om te denken, je wordt betaald om te werken!’

En dan verwijten we onze medewerkers dat ze geen initiatief meer nemen…

Patrick J.A. van Steenis, Ph.D.
Zelfstandig Commercieel Directeur
Zelfstandig Human Resources Directeur