Durven Coachen. Een productievoorbeeld.

Paul is ploegbaas en ergert zich aan de laksheid van Freddy, een van zijn heftruckchauffeurs. Freddy pakt telkens één palet, rijdt ermee naar het magazijn en slaat er een babbeltje met de collega’s. Ondertussen staan er alweer tien paletten en moet zijn collega de achterstand inhalen. Freddy is al jaren vakbondsafgevaardigde en heeft ooit Paul geantwoord: ‘Als je me kwijt wil, ontsla me dan. Het kost jullie drie jaar salaris en daarvan is de helft voor mij!’ Pauls collega’s hebben al voorgesteld om ‘het geval Freddy’ bij de directie aan te kaarten. Paul besluit echter om zelf Freddy op zijn sterke en zwakke punten te wijzen

Paul: Freddy, kom eventjes binnen. Ga zitten. Wil je een kop koffie?
Freddy: Nee.

(Paul voelt de spanning bij Freddy. Hij besluit niets te zeggen voordat hij Freddy aan het praten heeft gekregen.)

Paul: Vertel eens Freddy, hoe gaat het ermee?
Freddy: Goed zeker? Dat zul jij beter weten dan ik.
Paul: Hoe bedoel je?
Freddy: Wel, er zal wel een reden zijn dat je me bij je roept?
Paul: Dat klopt. En een van de redenen is dat ik wil horen hoe het met je gaat en met je werk.
Freddy: Gaat wel. Soms is het druk, soms kalm. Een mens moet flexibel zijn, hé!?

(Paul boekt langzaam vooruitgang. Wat hem evenwel ergert, is het sarcastische ondertoontje van Freddy. Hij vraagt dus door.)

Paul: Wat vind jij zelf het allerbelangrijkste in de job die je nu hebt?
Freddy: Het allerbelangrijkste? De ploeg zeker? Het feit dat iedereen aan één lijn moet trekken om het werk gedaan te krijgen. Collega’s zijn ook mensen, ze babbelen ‘ns graag.
Paul: Wel Freddy, dat klopt als een bus. Ik zie jou inderdaad soms zo rondrijden en ik moet zeggen dat ik jou bewonder!
Freddy: …!?
Paul: Zonder zeveren Freddy, ik bewonder jou. Als ik zie hoe jij sommige collega’s die door anderen worden gemeden, betrekt in een babbeltje hier en een gesprekje daar, dan denk ik bij mezelf: Fijne vent! Echt waar. Je bent een man bij wie je collega’s terecht kunnen. Ze hebben er goed aan gedaan om jou te verkiezen als hun afgevaardigde.

(De keiharde vakbondsman weet niet hoe hij dit moet inschatten: ‘Is ie ermee aan het spelen of niet?’ Hij kan evenwel niet verbergen dat hij zich gevleid voelt door het compliment. Paul heeft Freddy een oprecht pluspunt gegeven en het ijs gebroken. Daardoor heeft hij eveneens het recht verworven om even diep in te gaan op het minpunt van Freddy.)

Paul: Nu moet je mij ook eens uitleggen, Freddy, hoe iemand die zo sociaal ingesteld is en het belang van ieder op het oog heeft, het over zijn hart kan krijgen om zijn naaste collega en daardoor een hele productielijn het werk absoluut onmogelijk te maken. Jij begrijpt toch ook dat, terwijl jij de belangen behartigt van de magazijniers, jouw collega dubbel zo hard moet werken en dat Jan dat onmogelijk aankan, zodat soms de hele lijn moet worden stilgelegd? Wel, Freddy…?
Freddy: Eh… ja… eh… zeg. Ik moet soms iets van de mensen te weten komen en dan…
Paul: Ik begrijp dat jij ook daar verantwoordelijkheden hebt. Ik pik het alleen niet dat daardoor jouw verantwoordelijkheden in mijn afdeling achterblijven. Ik eis dat jij je tijdens de werkuren strikt beperkt tot het verplaatsen van paletten. En veel paletten! Kunnen we elkaar daarin vinden, Freddy? Goed, dan ga ik er van uit dat ik vanaf nu twee volwaardige heftruckchauffeurs heb op wie we kunnen rekenen om als ploeg dit kwartaal ons productiecijfer te halen. Succes!